torre del mar #2

ARCHIVE: Monday, 6 November 2017

I could live here you know?. Seriously. Even earlier, not necessarily after reaching retirement age. Quiet streets, nice cafes, small shops, nice meat restaurants if needed. A wide, endless promenade, a cycling path between palm trees and parrots. The horizon is ‚completed’ on one side with magnificent mountains, and on another with wide beach and the quite warm sea. Lots of sun. Tasty food, especially in the middle of the city. And look at those blocks - just like ours ;))) Some say that everything is possible. Personally, I constantly believe they’re right ;) The only (aha!) thing that’s stopping me now is a dream of spending some longer time living in New York and Norway, not necessarily at the same time ;)

Best is yet to come…

And you? Where would you like to live? Such an unusual thought at the beginning of the week ;)

***

Mogłabym tu pomieszkać. Serio. Nawet wcześniej, niekoniecznie dopiero po osiągnięciu wieku emerytalnego. Spokojne ulice, przyjemne kafejki, małe sklepy, jak potrzeba mięsne restauracje. Szeroka, ciągnąca się w nieskończoność, promenada, ścieżka rowerowa wśród palm i papug. Horyzont skończony z jednej strony wspaniałym górami, z innej szeroką plażą i całkiem ciepłym morzem. Dużo słońca. Smaczne jedzenie, to z dala od plaży nawet wspanialsze. A bloki takie podobne do naszych ;))) Mówią, że nie ma rzeczy niemożliwych. Osobiście w to niezmiennie wierzę ;) Powstrzymuje mnie tylko (aha!) marzenie życia w Nowym Jorku i Norwegii ;)) 

Best is yet to come…

A Wy? Gdzie chcielibyście pomieszkać? Taka myśl nietypowa na początek tygodnia ;)

View fullsize

View fullsize

View fullsize

torre del mar #1

ARCHIVE: Friday, 3 November 2017

The retirement is approaching, you feel its breath right behind you. Generally you see yourself on the beach with a cold and juicy drink in your hand and a newspaper, or even a book nearby. Surrounded by (selected) closest family and friends. In the sun and with a smile, quite fit and still capable of anything and even a bit crazy. Meanwhile, the reality may turn out to be even less colorful than the one shown in pensioners’ targeted advertisements ... That’s all about my positive thinking ;) It's time to look at Lucky Ones on Spanish beaches and in seaside towns. You can get easily anywhere, you have toilets and showers all around, driveways, shops, pharmacies, bars and of course menu del dia. In the morning with parrots they read newspapers, discuss it with pure energy (yeah, right;), then a cup of coffee, dinner for a few euros, walk the promenade, relax on the balcony, dinner almost like in the restaurant, because at home with fresh (and cheaply bought) seafood. They finish the regular day with a film or a book. Real life of pensioners. The British ;) But actually why not follow their footsteps, WHY NOT? Everyone has its own tree of life and it’s important to squeeze it as much as possible and pass this way of thinking to the youngest…

 

Club Tropicana, drinks are free

Fun and sunshine, there's enough for everyone!

***

Emerytura się zbliża, czujesz jej oddech za plecami. Generalnie widzisz się na plaży z drinkiem i gazetą, książką otoczony (wybranymi) najbliższymi. W słońcu i z uśmiechem, w pełni sprawny i do wielu rzeczy jeszcze zdolny, a nawet ciut szalony. Tymczasem rzeczywistość może się okazać nawet mniej kolorowa niż ta uwidoczniona w wiadomej reklamie… To tyle z pozytywnego myślenia ;) czas popatrzeć na Szczęściarzy na hiszpańskich plażach i w nadmorskich miasteczkach. Wszędzie wszystko blisko,  blok przy bloku, odpowiednie podejścia, toalety i prysznice co pół kroku, podjazdy, sklepy, apteki, bary i menu del dia. Rankiem z papugami czytają gazety, dyskutują zaciekle (tu zaszalałam ;), a potem kawka, obiad za kilka euro, spacer promenadą, relaks na balkonie, wieczorem kolacja prawie jak w restauracji, bo w domu ale z owocami morza i bez napiwku choć z widokiem, kończą filmem lub książką. Prawdziwe emeryckie życie. Brytyjczyków ;) ale w sumie czemu nie pójść w ich ślady, CZEMU NIE? Każdy ma swoje drzewo życia - warto z niego czerpać ile się da przekazując tę złotą myśl tym najmłodszym…

Club Tropicana, drinks are free

Fun and sunshine, there's enough for everyone

View fullsize

View fullsize

View fullsize

window watching

ARCHIVE: Friday, 17 November 2017

A lot of future plans, a lot of everyday work and even more unusual dreams. Are they gonna come true? Who knows. I hope they gonna turn to be quite close to what’s on my mind although when I think of it it’s a cosmic world. My twisted minds are interweaving with thousands of pictures, words, visions… What will it be, how - if ever - will it end, will it find its way out of my troubled soul - we’ll see ;)

***

Masa planów, ogrom codziennych obowiązków i jeszcze więcej nietypowych marzeń. Czy się spełnią? Kto wie. Mam nadzieję, że okażą się przynamniej w pewnym sensie bliskie moim wyobrażeniom, choć one są raczej kosmiczne. Moje pokręcone myśli splatają się z milionem obrazów, słów i wizji… Co z tego będzie, cz i jak to się skończy, czy siła ta znajdzie ujście z mojej niespokojnej duszy - przekonamy się ;)

View fullsize

twisted minds

ARCHIVE: Thursday, 14 September 2017

It’s getting dark, darker. Tight, these walls seems to cave in. Terrible, though far from silence. Strange and familiar at the same time. Unknown is only the end. Twisted thoughts are far faster than inner peace. Self-criticism for lack of time, ideas, empathy is ongoing. With no purpose but distinctively. Rough perceptions of ones’s mind strikes strong, deepening the already extensive confusion. One step forward, three backwards, like climbing on stairs with no magic. Nice and old, tight and stuffy. Quicker to the window. Window seems to be a freedom of thoughts, inaccessible, closed, behind the great wall of fog. No, it's a dust, it's like an unnecessary burden of gained experience. Traces of events need to be destroyed. Much effort, even more hope. Meanwhile the fog is not forgiving, imagined freedom disappears. The ray of the light is a reminder of a more interesting existence, but disappears almost immediately, leaving only an illusion. Minds are constantly twisted. Is it down, or up-where’s the way out? There are many and there is none at the same time. Door, window, sky. Sky. Step up, three steps down.

Continuously twisted minds …

***

Ciemno, ciemniej. Ciasno, ściany coraz bardziej otaczają. Przerażająco, choć daleko od ciszy. Obco i znajomo jednocześnie. Nieznany koniec. Plątanina myśli na dobre wyprzedziła spokój. Samokrytyka za brak czasu, pomysłu, empatii trwa. Bezcelowo, a dobitnie. Surowe postrzeganie siebie uderza po głowie, pogłębiając rozległe zagubienie. Krok w przód, trzy w tył, jak wspinaczka po niemagicznych schodach. Ładne i stare, ciasne, aż duszno. Prędzej do okna. Okno to wolność myśli, niedostępna, zamknięta, za ścianą mgły. Nie, to kurz, przeszkadza jak niepotrzebny bagaż doświadczeń. Trzeba zatrzeć ślady zdarzeń. Wiele starań, jeszcze więcej nadziei. Tymczasem mgła nie odpuszcza, rozpływają się wszelkie wolności wyobrażenia. Delikatny promień słońca przypomina o ciekawszym istnieniu ale znika niemal natychmiast, pozostając jedynie złudzeniem. Plączą się myśli nieprzerwanie. Czy to dół, czy góra-którędy do wyjścia? Jest ich wiele i jednocześnie nie ma żadnego. Drzwi, okno, niebo. Niebo. Krok w górę, trzy stopnie w dół. 

Nieprzerwany zawrót głowy…

View fullsize

View fullsize

up or down

in the sky!