venice abstract art hotelart Rutkowiak watercolor arty

Venice hotel

OLGA December 14, 2022

Here it is.

A Venice hotel trio of mine on Fabriano.

I simply packed my thoughts and traveled to Venice/ Italy.

Hmmm…

I truly did.

I magically traveled in time as well, via pictures made by my family years ago while discovering beautiful Italy of 1993.

Mummy, Daddy!

I am soooooo grateful you showed me the world! BTW you both look stunning on this picture ;))

I was in Venice later as well, as a dancer but that's a whole different story… ;)

Bubbles Rutkowiak watercolor abstract Venice travel

All three of them are slightly bigger than my usual paintings shown HERE for example, namely it’s:

watercolor | 24 cm x 18 cm | Fabriano paper 400gsm | 2022

Another TRIOs can be also found under links below:

Transylvania trio (with pictures from this lovely place!)

Blue Lagoon trio (bigger than I usually paint)

Venice canals abstract watercolor poster unique handmade Rutkowiak a rainbow

If you find time to tel me what you think- it would mean a lot to me;)

venice districts colors of love Rutkowiak abstract art poster

And there’s a little making of from the studio ;)

Remember - there’s much more on my Instagram account ;)

Redy to press the button ?

Get inside

disturbing

OLGA June 1, 2022

There’s a place where you go when you have enough.

***

Jest takie miejsce, do którego idziesz, kiedy masz dość.

sezane garden relax holidays women power

Enough of noise, others people opinions, disappointing excitement…

A place where you want to escape from a deepest sadness mixed with the rush of empty hours of everyday life.

***

Dość hałasu, opinii innych, rozczarowujących emocji…

Miejsce, w którym chcesz uciec od głębokiego smutku zmieszanego z gorączką pustych godzin codzienności.

watercolor artist painting nature Poland

It may be your inner world filled with greenish blue or something Germans call Waldeseinseimkeit.

This is my religion.

It is a way of finding the inner-peace with the overwhelming loneliness, emptiness and sorrow.

But also a way of dancing with Joy, leaving hurt feelings watching.

***

Może to być twój wewnętrzny świat wypełniony zielonkawym granatem lub coś, co Niemcy nazywają Waldeseinseimkeit.

To jest moja religia.

To sposób na ujarzmienie wewnętrznej wojny z przytłaczającą samotnością, pustką i smutkiem.

Ale także sposób na wyzwalający taniec z Radością, na pozostawienie zranionych uczuć na widowni.

Pure anxiety.

Alone.

At peace.

With nature.

***

Czysty niepokój.

W samotności.

I w zgodzie.

Z naturą.

It may be a way of finding yourself,

and if not - surely a way of finding most important puzzles of all…

Stop and listen.

Don’t think.

Feel.

EnJoy!

***

Być może to sposób na odnalezienie siebie,

a jeśli nie - szansa na dotarcie do rozwiązania najważniejszej zagadki ze wszystkich…

Zatrzymaj się i posłuchaj.

Nie myśl.

Czuj.

Baw się!

Thank you Daria * black and white poems for your love and support and Marta Streng * @moosiatko for inspiration!

And Galeria Zawady Oleckie *galeriawiejskazawadyoleckie for the perfect escape!

You may read it again (and again ;) and also enjoy

Featured

Apr 10, 2024

the forest

Apr 10, 2024

Nov 28, 2023

a secret garden

Nov 28, 2023

Nov 20, 2023

exhibition in pictures

Nov 20, 2023

merry christmas

OLGA December 23, 2019

Kilka dni temu, zasłużenie odpoczywając po pracy w środkach warszawskiej komunikacji miejskiej, zaobserwowałam pewne zdarzenie. Nie miałam szansy uchwycić go w obiektywie ale postanowiłam tutaj się nim podzielić - może zostanie w Was tak jak i we mnie. Na dłużej…

Ciche mozolne turkotanie, bąki puszczane przez tę wielką maszynę przy każdorazowym wysiłku w niekończącym się łańcuchu rusz-zatrzymaj. Wokół mnie kilka stojących bardziej lub mniej chwiejnie osób. To zawsze sprawia, ze czuję się taka malutka. Nagle przez za wąski autobusowy korytarz przeciska się para nastolatków. Są tak nieprawdopodobnie w siebie wpatrzeni, że pozwalam sobie na znacznie więcej niż jedynie ukradkowe zerkanie. Brunetka poprawia jego niesforny lok, który w biegu musiał wywinąć się z niewielkiego koka. On szczupły, wysoki, postawny, ona wniebowzięta, nie przestaje wpatrywać się w niego, tylko w niego. Z pewnością zamilkłabym, gdybym mówiła.

Zdaję sobie sprawę, że mam wyjątkowe szczęście podróżować z tym gejzerem dobrych myśli przez odległość całych dwóch przystanków. Ta scena ma w sobie coś unikalnie i nieuchwytnie pięknego. Żałuję przez chwilę, że nie mogę tego uchwycić, ale jednocześnie cieszę się jak dziecko, że mogę tego doświadczyć. Myślę o tym, jak niesamowite kilka minut pięknego widowiska przyszło nam, współtowarzyszom odcinka Spacerowa-Dolna oglądać.

Ale zaraz, chwila moment, jak to możliwe? Tylko ja patrzę? Tylko ja widzę? Tak. Kilkanaście otaczających nas osób pozostało niewzruszonych, zapatrzonych w najbliższe im ekrany i ekraniki. Rozświetlają im twarze w czasie w którym moją i jej rozjaśnia żywy, niepowtarzalny uśmiech.

Nie mogę uwierzyć, że to widowisko było tylko dla mnie, ani w to, że obserwowani przeze mnie „nastolatkowie” mieli chyba ze sto lat! Serio. I naprawdę nie potrafię zdecydować co w tym wszystkim było piękniejsze, oni czy namacalna wręcz siła pierwotnego uczucia.

Obudźmy się!

Obudźmy się w 2020 roku, jak z zza długiego snu, snu w świetle mniejszych lub większych reflektorów zamiast emocji. Tego znam życzę!

Jak mówią w Japonii, o której marzę coraz częściej: Ichigo Ichie!

Lawina wspomnień w niektórych ruszyła (…)? ; )

Kurtyna

W sumie wyglądałam zza swojej torby jak zza tej blendy z jednej z ostatnich sesji zdjęciowych :) więc wklejam obnażona ;)))

Wesołych świąt!